In de Griekse mythologie is Hypnos de God van de slaap, de zoon van de nachtgodin Nyx, en de half-broer van Thanatos,( de God van de Dood), samen begonnen zij aan hun werk om de mensen tijdens hun slaap goede of slechte dromen te bezorgen, Hypnos draagt een hoorn waarmee hij slaap over mensen en goden uitgiet, hij zweeft rond en zijn fijne vleugels laten een heel rustgevend zacht gezoem horen terwijl hij zijn nachtelijke werkzaamheden voortzet.
Meer dan 4000 jaar werd geleden werden in de Chinese, Egyptische en Griekse geneeskunst vormen van hypnose gebruikt, er zijn ook aanwijzingen gevonden in de bijbel die duiden op hypnose in Genesis 2 V.21-22
De oorsprong van het woord Hypnose is afgeleid uit het Grieks ὑπνος hupnos, slaap
Méri
De bekendste oude technieken met moderne hypnose zijn de slaaptempels, de inductie technieken die daar werden gebruikt leken o.a veel op de door Anton Frans Mesmer doorontwikkelde technieken zoals handoplegging, natuurkundige magnetisme, fixeren van visuele aandacht, ritmische spreuken en muziek te bevatten. Het begin van de moderne hypnotherapie, magnetisme en wetenschappelijke hypnose in relatie met Franz Antoine Mesmer begon in de 18e eeuw in 1765 om precies te zijn.
Het begin van wetenschappelijke hypnose wordt aanvaard in 1765 met Mesmers proefschrift “The Effects of Stars on the Human Body”. In 1778 opende hij een kliniek in Parijs.
Toen beval markies de Puysegur in 1784 mesmerische anesthesie aan om de pijn tijdens chirurgische operaties te verminderen. De schotse geneesheer James Esdaile (1808 tot 1859) voerde meer dan 250 operaties uit, waaronder amputaties en het verwijderen van tumoren. Hij gebruikte hierbij alleen mesmerisme om te verdoven John Eliot werd beïnvloed door deze aanbeveling en voerde in 1837 veel operaties uit met mesmerische anesthesie.
Hypnose werd voor het eerst gebruikt door James Braid, een in 1841, met fixatie op een punt. In 1843 werd zijn boek genaamd “Braid’s Neurology” gepubliceerd, en het wordt beschouwd als het einde van deze periode van magnetisme en het begin van het hypnose-tijdperk, door zijn inzichten in de aard van trance en door het woord ‘hypnose’ zelf te bedenken verwijderde hij hypnose uit de occulte schaduwen van het mesmerisme.
S. Freud en Dr. Breuer pasten hypnose toe in 1885 als een spiritueel instrument voor het onderbewuste concept. Sigmund Freud was geïnteresseerd in hypnose vóór zijn bekende techniek en ontwikkelde deze methode vervolgens, Freud herkende het onbewuste als belangrijke bron van psychopathologie. Freud stopte echter en deed verder geen onderzoek meer naar Hypnose, hij legde zich toe op de vrije associatie kwam de focus te liggen op de psychoanalytische therapie.
Na 1960 werd hypnose nu ook gebruikt voor niet medische doeleinden, zoals motivatie, verslavingen en verhoging van creativiteit.
Hypnose heeft een lange geschiedenis achter de rug, tijdens beide wereld oorlogen werd hypnose gebruikt, voor o.a. posttraumatische stressstoornissen en pijnstilling.
De British Medical Association accepteerde in 1955 officieel hypnose in Engeland. In 1958 accepteerde de American Medical Association in Amerika het gebruik van hypnose voor medische doeleinden, In 1979 verklaarde de World Hypnosis Association verduidelijkte ethische waarde over hypnose, zoals “wie kan hypnose gebruiken voor welk doel”
